Hadi, Yine Gülelim

Yalıtılmış türküler içinde boşluğa yazılar yazmak... Bu mu sence yaptığımız? İstanbul mavisi olmasa da sözcüklerin, düşüncelerinin sonunda değil de ortasında dursa da yüklemlerin, gülüşün aynı benimkine benziyor işte! Zamanı da değiştirmedi uzaklıklar, kaldığım yerden büyüyorum hala, baksana gözlerime... Ne o türküler yalıtılmış ve yalnızdır, ne sen, ne de bu donmuş nehir. Bir tek İstanbul’dan kaçıp gelen şu vapur, kaymayı bilmediğinden belki, biraz sıkılmıştır...

Yalıtılmış türküler içinde boşluğa yazılar yazmak... Bu mu sence yaptığımız? İstanbul mavisi olmasa da sözcüklerin, düşüncelerinin sonunda değil de ortasında dursa da yüklemlerin, gülüşün aynı benimkine benziyor işte! Zamanı da değiştirmedi uzaklıklar, kaldığım yerden büyüyorum hala, baksana gözlerime.


Ne o türküler yalıtılmış ve yalnızdır, ne sen, ne de bu donmuş nehir. Bir tek İstanbul’dan kaçıp gelen şu vapur, kaymayı bilmediğinden belki, biraz sıkılmıştır.


Gülünce ne kadar sana benziyorum.


Hadi, yine gülelim.


Özgün Ulusoy

Ottawa, 31 Ocak 2005

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aşk Olsun Susan Hanım!

Aç Kapıyı Melek, Ben Geldim

Yakamozu Yakalamak