Bir fotoğraf çektirmek isterdim, dediği gibi Vedat'ın,  vapurun intihar koltuğunda . Bir başıma, aydınlık bir bahar sabahında..  " Dönsene arkana! " diye bağırmak isteyip susar gibi, içimde gizlendiğin yerden çıkıp hemen arkamda durur muydun o fotoğrafta? " Bu fırtına diner mi sence? Bak bahar geldi artık " diye utanır mıydın acaba?  Nesnesini kendine bile söyleyemediğin, yalnızca öznesi ve yüklemi olan cümleler kurup usulca fısıldar mıydın onları  denizin küçük elli fenerine?